Renesansu karakterizira veča upotreba instrumentalne muzike. Pojavljuju se bas instrumenati. Renesansa u muzici nije započela u Italiji, več u Belgiji, Flamaniji, Nizozemskoj i Sjevernoj Francuskoj. Najpoznatiji kompozitori te Burgundske škole, sredinom 15. stolječa bili su Guillaume Dufay, Gilles Binchois, i Antoine Busnois. Sredinom 15. stolječa kompozitori i pjevači su počeli strujati Europom, dolaziti u Rim, kod papa, na posjede vladara, vojvoda, pogotovo na sjever Italije. Osnovne forme sakralne muzike tad su bile: misa, motet, madrigal i laude; svjetovne forme su bile: šansona (balada, rondo), frotola, kanconeta i kasnije madrigal. Instrumentalni žanrovi za plesanje bili su: bas dans, pavane, a galjarde, an alemandi ili kuranti.
Izum štamparskog stroja doprinjeo je širenju muzike. Francusko-Flamanski muzičari su se rasprostrli Europom. Najpoznatiji su kompozitori: Johannes Ockeghem, Jacob Obrecht, Nicolas Gombert i Josquin Desprez – vjerojatno najpoznatiji kompozitor prije Palestrine, koji je tokom 16. stolječa bio najbolji u svim formama.
Sredinom 16. stolječa došle su nove promjene u muzici, poznati kompozitori tog perioda su Giovanni Pierluigi da Palestrina, Carlo Gesualdo. Pojavljuju se škole, po ćemu je osobito poznata Venecija. Razvija se orkestracija. Poznati kompozitori Venecije su bili: Gabrielis, Andrea i Giovanni, kao i Claudio Monteverdi – jedan od najpoznatijih kraja ere renesanse. U Engleskoj su se javili kompozitori kao Thomas Tallis i William Byrd koji su pisali crkvenu muziku, bili su tu i Thomas Morley, John Wilbye i Thomas Weelkes.
U Španjolskoj se javio Tomás Luis de Victoria – stvarao je muziku sličnu Palestrini. Gitara se pojavila kao novi instrument i mnogi su za nju pisali muziku. U Francuskoj su stvarali Guillaume Costeley i Claude Le Jeune.
Kao i sve druge umjetnosti, glazba je tada doživjela preporod i označila kraj veza sa srednjim vijekom. Pojavljuje se zanimanje za kulturna dostignuæa antike, i težnja da se antika prikaže u preporođenom ruhu. Novost je tiskanje nota – 60 godina nakon Gutenbergova izuma tiska. Glazbu renesanse odlikuju jasan izraz i jednostavni oblici, a u glazbene majstore renesanse ubrajamo Giovannija Luigija Palestrinu, Orlanda di Lassa i Slovenca Jakoba Gallus-Petelina.
Svojevrsnu vezu između srednjeg vijeka i renesanse čini razdoblje gotike. U to je doba instrumentarij povečan: najrašireniji je instrument vielle (njem.: Fiedel), preteča danjašnjih gudačkih instrumenata. Postojale su harfa, lira, lutnja (neizmijenjena do danas), rogovi, frule, zvončići, bubnjevi. Pojavile su se i orgulje (tada nazivane kraljicom instrumenata), te klavikord i čembalo – preteče klavira.